Sadzenie i pielęgnacja rokitnika: szczegółowe instrukcje

Opis

Nawet w dziedzinie tradycyjnej medycyny starożytnej Grecji ta niesamowita jagoda była szeroko stosowana jako skuteczny środek w leczeniu chorób ludzi i koni. Z biegiem czasu jego lecznicze właściwości zostały zapomniane na długo i niezasłużenie. Ale w ostatnich latach rokitnik ponownie stał się jedną z najpopularniejszych upraw w ogrodach przydomowych. Naukową nazwę rośliny można przetłumaczyć z greckiego jako „połysk dla koni”. Wynika to z faktu, że zwierzęta, które spożywały liście kultury, skóra nabrała pięknego satynowego odcienia. Sadzenie rokitnika zwyczajnego i jego uprawa na terenie naszego kraju jest praktykowane od dawna. Ale o pojawieniu się wysokiej jakości roślin odmianowych możemy mówić dopiero od lat 30-tych.

Zewnętrznie rokitnik to małe drzewo lub roślina w kształcie krzewu, której wysokość waha się od 10 cm do 6 metrów. Eksperci określają rodzaj systemu korzeniowego jako powierzchowny. Najczęściej korzenie znajdują się na głębokości 40 cm, mają charakterystyczne długie i dość wąskie liście, które są zabarwione na zielono w górnej części talerza i srebrzysto-białawe, a także czerwonawo-złote. Zaczynając od gwiaździstych łusek na dole.

Niemal równocześnie z liśćmi otwierają się niepozorne, jednopłciowe kwiaty. Rokitnik to kultura dwupienna. Ta koncepcja oznacza, że ​​ma zarówno męskie, jak i żeńskie kwiaty. Podczas gdy osobniki męskie są zawsze srebrnobrązowe, osobniki żeńskie można odróżnić po żółtym kolorze. Owoce tradycyjnie mają postać fałszywych pestek w formie kuli lub wydłużonej. Składają się z nakrętki i pojemnika w kolorze czerwonym lub pomarańczowym. Jagody dojrzewają do 100 dni.

Główną wartością jest olejek pozyskiwany z jagód, który pomaga w leczeniu wielu dolegliwości. Rokitnik jest przetwarzany, zwyczajowo robi się z owoców pyszny sok i dżem. Kultura otrzymała od natury zdolność do wytrzymywania silnych mrozów (do -50 stopni). Korzenie są w stanie normalnie reagować na wskaźniki do -20.

Ponieważ kwiaty żeńskie i męskie często znajdują się na różnych krzewach, rokitnik zwyczajny nie lubi rosnąć w oderwaniu od innych upraw. Trudno określić płeć młodego krzewu. Powinieneś poczekać na powstanie pąków kwiatowych. Kiedy dojrzewa rokitnik? To pytanie często zadają ogrodnicy z niewielkim doświadczeniem praktycznym. Gdy od posadzenia minie 4-6 lat, ogrodnik będzie mógł po raz pierwszy cieszyć się smacznymi i zdrowymi jagodami.

Wideo „Przydatne właściwości”

Z filmu dowiesz się o korzystnych właściwościach rokitnika zwyczajnego.

Lądowanie

Jak sadzić rokitnik? To pytanie niepokoi nie tylko początkujących letnich mieszkańców. Zazwyczaj sadzenie planowane jest na jesień lub wiosnę. Jak pokazuje praktyka, każdy krzew posadzony na wiosnę lepiej się zakorzenia. Zwykle roślina ma kilka korzeni. Pod ziemią są zawsze rozmieszczone w różnych kierunkach i znajdują się na głębokości około 50 cm.

System korzeniowy kultury nie lubi kopania i ewentualnych uszkodzeń mechanicznych.Wybierając miejsce lądowania, powinieneś preferować neutralny grunt znajdujący się na otwartej przestrzeni z wystarczającym oświetleniem.

Doświadczeni ogrodnicy wiedzą, jak prawidłowo sadzić rokitnik. Dodają humus do każdej studzienki jako organiczny górny opatrunek i podwójny superfosfat jako doskonały nawóz mineralny. Możesz przygotować tę mieszankę doniczkową tuż przed sadzeniem. Zaleca się również dodanie tam popiołu drzewnego.

A jak prawidłowo sadzić? Procedura sadzenia tej rośliny w wybranym miejscu nie różni się zbytnio od sadzenia większości upraw owocowych. Musisz wykopać dziurę, której głębokość i średnica wyniesie 50 cm, upewnij się, że kołnierz korzeniowy znajduje się na poziomie gruntu. Idealnie nadaje się do lądowania w odległości co najmniej 1 metra od granicy terenu. Rzędy między krzakami powinny mieć 2 na 2 metry. Na dnie wykopu zaleca się umieszczenie skały muszlowej, tłucznia, łamanej cegły, której warstwa zwykle nie przekracza 10 cm, po czym następuje warstwa żyznej gleby i nawozu. Młoda sadzonka nie może mieć mniej niż 2 lata. Podczas sadzenia nie zapomnij umieścić kołka w otworze, aby pień nie zgiął się z czasem. Po zrobieniu dziury w wybranym miejscu i posadzeniu krzaka posypujemy go ziemią. Następnie podlewanie odbywa się u samej podstawy.

Opieka

Teraz wiesz, jak sadzić rokitnik. Pewna wiedza i umiejętności są wymagane, aby rokitnik, sadzenie i pielęgnacja, które wykonasz samodzielnie, zadowoli obfite zbiory. Drzewa są oczyszczane na wiosnę. Wraz z nadejściem ciepła konieczne jest odcięcie wszystkich chorych, suchych, złamanych i niezdolnych do życia gałęzi. W kwietniu zaleca się spulchnianie gleby w kręgach i przejściach przy pniu.

Podlewanie odbywa się zwykle w maju. Można z tym poczekać, jeśli zimą było dużo śniegu, a wiosną ulewne deszcze. Jeśli w czasie kwitnienia rośliny jest spokojna pogoda. Należy przeprowadzić dodatkowe zapylenie. Aby to zrobić, odetnij gałąź męskiego drzewa i potrząśnij nią nad koroną drzewa żeńskiego.

Działania mające na celu jak największe pobudzenie wzrostu owoców i pędów można połączyć z letnią pielęgnacją rokitnika. Należy zachować optymalny bilans wodny w strukturze gleby. Dzień po podlaniu glebę należy rozluźnić w kręgach i przejściach przy pniu. Dojrzewanie owoców przypada na sierpień - wrzesień. Zbiór przeprowadza się, gdy jagody nabierają charakterystycznego rozmiaru i koloru.

Jesienna pielęgnacja obejmuje obowiązkowe przycinanie krzewów, które nazywa się sanitarnymi. Zaleca się odmładzanie dojrzałych roślin stopniowo, co roku, czyli na przemian. Jeśli jesienne dni są nadmiernie suche, zaleca się obficie podlewać rośliny. Wymaga również stosowania nawozów o wysokiej zawartości fosforu i materii organicznej.

Profilaktyka chorób i szkodników polega na zbieraniu opadłych liści, zbieraniu resztek kwiatów i owoców z drzew, czyszczeniu ran na powierzchni pni i gałęzi. Muszą być traktowane roztworem siarczanu miedzi, a następnie wybielić łodygę i gałęzie szkieletu. Doskonale pomaga zapobiegać inwazji szkodników i pojawianiu się grzybów, traktując drzewo roztworem mocznika lub płynu Bordeaux 2 razy w sezonie. Zaleca się to zrobić wczesną wiosną i późną jesienią. Jeśli pojawią się szkodniki, leczyć raz w tygodniu roztworem popiołu drzewnego.

Uprawa i pielęgnacja to przede wszystkim podlewanie. Praktyka pokazuje, że dla młodej rośliny wystarczą 3 - 4 wiadra wody, dla dojrzałej - od 6 do 8 wiader. Zużycie na każde drzewo wzrasta o półtora raza wraz z nadejściem jesieni. Bardzo ważne jest również podlewanie zimowe. Nie zapomnij o rozluźnieniu ziemi. Aby nie uszkodzić korzeni w procesie, lepiej jest tworzyć ściółkę z kompostu - z wierzchołków ziemniaków, liści brzozy lub jabłoni, próchnicy. Powinny być wlane do kręgów tułowia.

Od 3 lat wzrostu roślina potrzebuje potażu, nawozów fosforowych, a także saletry amonowej. Dojrzałe drzewo po kwitnieniu, a następnie jeszcze 1 raz po 3 tygodniach należy traktować roztworem 1 łyżki płynnego humatu potasowego lub Effekton na 10 litrów wody. W czasie, gdy jajniki intensywnie rosną, wprowadza się roztwór podwójnego superfosfatu w ilości 2 łyżek stołowych i taką samą ilość mieszanki Universal-micro, 1 łyżkę stołową siarczanu potasu. Wszystkie składniki należy wymieszać w 10 litrach wody. Podczas kopania jesienią konieczne jest rozprowadzenie 30 gramów superfosfatu, 25 gramów soli potasowej i 100 gramów popiołu drzewnego na metr kwadratowy.

Przycinanie

Przycinanie rokitnika można wykonać wiosną, latem lub jesienią. W jesienne dni przeprowadza się sanitarne przycinanie drzew. Wiosną usuwa się chore, suche, połamane pędy i gałęzie. Młode rośliny potrzebują przycinania formującego. Jeśli chcesz uformować roślinę jak krzak, musisz wyciąć sadzonkę na wysokości 10-20 cm, jeśli chcesz uzyskać drzewo, uformuj je z łodygą, której wysokość wyniesie 30 cm, pozostawiając 2 - 4 gałęzie szkieletowe. Dalsze formowanie zarówno krzewu, jak i drzewa polega na przycinaniu niektórych pędów i przerostów.

Kiedy przycinanie ma już 6 lat, wiosną należy przeprowadzić odmładzające przycinanie gałęzi, które przestały przynosić owoce. Co roku konieczna jest wymiana 1 - 3 oddziałów. Jeśli nagle drzewo nie przetrwało mrozu, należy je ściąć i zacząć formować nową roślinę. Późną jesienią zaleca się pozbycie się chorych i nieprawidłowo rosnących gałęzi, a także pędów.

Reprodukcja

Reprodukcja może odbywać się na różne sposoby. Odbywa się to przez nasiona i sadzonki, szczepienie, dzielenie krzewów i pędów oraz nakładanie warstw.

Przy pomocy nasion zwyczajowo hoduje się nowe odmiany roślin. Również sadzonki są używane jako zapas. Materiał siewny nie traci zdolności kiełkowania przez kilka lat. Nasiona należy wysiewać płytko pod koniec kwietnia. Kiełkowanie odbywa się w ciepłym miejscu za pomocą zestawu pod szkłem. Sadzonki należy się spodziewać za kilka tygodni. Na początku są zacienione przed słońcem. Możesz przeszczepić na stałe miejsce w połowie czerwca.

Cięcie polega na użyciu pędów. Zbiór odbywa się na przełomie listopada i grudnia. Cięcie najlepiej wykonywać dwuletnimi przyrostami o grubości około 6 cm, segmenty mają zwykle długość do 20 cm, są owinięte w płótno, torbę, zakopane w otworze i posypane śniegiem. Sadzonki zielone są trudniejsze do ukorzenienia. Wymagają one doboru sterylnej i wystarczająco luźnej mieszanki gleby z warstwą piasku, stymulatorami tworzenia korzeni, zraszania wilgocią i tak dalej.

Rozmnażanie przez nakładanie warstw jest odpowiednie, jeśli na miejscu znajduje się młode drzewo lub krzew z gałęziami, które normalnie się wyginają. Wiosną należy je wygiąć w rowek, zabezpieczyć i posypać ziemią. Nie zapomnij podlewać, nawozić, spulchniać i usuwać chwasty. Następnej wiosny zraz zostaje oddzielony od kultury rodzicielskiej wraz z korzeniami i umieszczony na stałym miejscu.

Do rozmnażania przez pędy stosuje się pędy, które znajdują się dalej półtora metra od kultury macierzystej. W sezonie pęd powinien być zapłodniony, podlewany i nawożony. I posadź go na wiosnę.

Dzieląc krzak, wykopują go, odcinają stare gałęzie. Do dzielenia służy sekator. Każda część musi mieć rozwinięty system korzeniowy i pędy. Po przetworzeniu odcinków kruszonym węglem sadzi się je w otworach.

Szczepienia to najbardziej czasochłonna metoda. Zwykle w kwietniu - maju męski proces przeszczepia się na żeński. Pień dwuletniej sadzonki odcina się powyżej szyjki korzeniowej w celu odwrócenia wzrostu o kilka centymetrów. Podkładka powinna mieć rozwinięty pęd o wielkości około 10 cm, w okresie letnim jest uprawiana i ściśnięta. Trzeciej wiosny sadzonki kopulowane są na wysokości do 10 cm.

Choroby i szkodniki

Wśród powszechnych chorób rokitnika można wymienić endomykozę.Zwykle oznaki takiej infekcji grzybiczej pojawiają się na owocach na początku sierpnia. Wypełniają się szarym śluzem. Przyczyny pojawienia się są uważane za deszcz i rosę. Leczenie polega na leczeniu tlenochlorkiem miedzi lub płynem Bordeaux.

Czarny rak charakteryzuje się obecnością okrągłych plam na gałęziach. Czynnik sprawczy infekcji wnika do rośliny przez rany powstałe podczas przycinania lub odmrożeń. Obróbkę przeprowadza się przez obróbkę siarczanem miedzi, następnie stosuje się glinę z dziewanną.

Czarna noga wpływa na łodygi młodych sadzonek. Aby im zapobiec, co kilka dni podlewa się je roztworem nadmanganianu potasu. Leczenie odbywa się codziennie roztworem nadmanganianu potasu.

Parch, czyli stegmina, to infekcja grzybicza, której wynikiem jest wysuszenie pędów i całego drzewa. W celu zapobiegania zaleca się przycinanie sanitarne i przetwarzanie płynem Bordeaux na 20 dni przed planowanymi zbiorami.

Roślina w lipcu może czyhać na niebezpieczeństwo w postaci szarej, a także brązowej zgnilizny. Przyczyną tego nieprzyjemnego zjawiska jest deszczowa pogoda. Podczas leczenia chore uprawy podlegają ścinaniu i spalaniu. Zapobieganie polega na terminowym podlewaniu, rozluźnianiu i opatrunku.

Wśród szkodników kultury znajduje się ćma rokitnika. Ta gąsienica zjada nerki w momencie obrzęku. Rozwiązanie "Karbofos" pomaga temu przeciwdziałać. Mucha z rokitnika może całkowicie pozbawić cię plonów. Pojawia się w czerwcu. Larwy much wolą żywić się soczystym miąższem wewnątrz jagód. Chlorofos działa skutecznie przeciwko szkodnikom. Mszyce uwielbiają wysysać sok z liści i pędów. Pomaga leczenie "Karbofosem" podczas otwierania liści.

Roztocze żółciowe, które często psuje wygląd i szkodzi zdrowiu kultury, również woli jeść sok. Walczą zarówno z nim, jak i z mszycami.

Rodzaje i odmiany

Jak wyhodować wysokiej jakości i zdrową ulubioną uprawę? Aby to zrobić, wybierz dobrą odmianę. Istnieją dwa rodzaje rokitnika zwyczajnego - rokitnik występujący w Europie oraz wierzba, która rośnie na południu Xinjiang w Chinach, w górach Indii, Nepalu, Bhutanu.

Wierzba to drzewo o wysokości ok. 15 cm, o ostrych liściach o długości do 8 cm i szerokości ok. 1,5 cm, ubarwione na czerwono-brązowo. Owocem jest żółty i okrągły pestkowiec wielkości około 7 mm. Szakłak to także syberyjski, europejski, drobnoowocowy, wielkoowocowy, bezkolcowy, ciernisty pod względem odmiany, o wczesnym, średnim lub późnym dojrzewaniu owoców.

Naran, Moscow beauty, Solnechnaya, Giant - to nie jest pełna lista najlepszych odmian rokitnika zwyczajnego.

Naran dojrzewa dość wcześnie. Różni się dużymi pomarańczowymi jagodami. Plon wynosi zwykle do 10 kg z krzewu. Odmiana dobrze rośnie w środkowej strefie naszego kraju.

Piękno Moskwy dojrzewa w średnim okresie. Owoce są pomarańczowoczerwone, średniej wielkości, o niezbyt wyraźnym zapachu i lekkiej kwaskowatości. Plon do 12 kg z krzewu. Na roślinie jest kilka cierni. Posiada dobrą przenośność. Dobrze nadaje się również do uprawy na środkowym pasie.

Sunny ma średni okres dojrzewania, duże, jasnopomarańczowe owoce, kwaskowate. Roślina pokryta cierniami w średnim stopniu, plon do 15 kg z krzewu, przystosowana do pasa środkowego.

Gigant należy do odmian późno dojrzewających. Ma duże, cylindryczne, pomarańczowe owoce. Na roślinie nie obserwuje się kolców. Odmiana nadaje się do uprawy na Uralu i na Dalekim Wschodzie.

Uprawa i pielęgnacja wideo

Z filmu dowiesz się, jak skutecznie hodować i pielęgnować rokitnika.