Czy ambrozja uważana jest za chwast i jak sobie z nią radzić?

Wyświetlenia

Ambrosia (Ambrosia) jest inwazyjnym przedstawicielem rodzaju jednorocznych lub wieloletnich roślin zielnych z rodziny Asteraceae. W środowisku naturalnym występuje ponad 50 gatunków upraw zielnych. Głównym obszarem jest terytorium Ameryki Północnej. Niestety najgroźniejsze gatunki inwazyjnego przedstawiciela rodziny Astrowów występują w naszych szerokościach geograficznych.

Tak więc na terytorium Federacji Rosyjskiej żyją trzy najbardziej niebezpieczne rodzaje chwastów:

1. Ambrozja Artemisia to jednoroczna roślina zielna, która zalała południowe regiony przybrzeżne, Półwysep Krymski i Kaukaz. Często występuje w innych regionach kraju. Propagowane metodą nasienną. Stanowi poważne zagrożenie dla ludzi i przemysłu rolniczego – produkcji zwierzęcej i roślinnej.
2. Ambrozja homo sapiens, czyli naga ambrozja, ma wysoką żywotność. Nie boi się suszy, powodzi, a nawet silnych mrozów. Głównym obszarem są regiony Baszkirii, Abchazji, Orenburga, Samary i Wołgogradu, a także Terytorium Stawropola. Propagowane metodami wegetatywnymi i nasiennymi.
3. Trójstronna ambrozja ma skłonność do obfitego kwitnienia. Pyłek jednorocznego zioła jest niebezpiecznym alergenem, który może wywołać ostrą reakcję organizmu. Rośnie głównie w regionach południowych. Nasiona traw chwastów wędrują do innych obszarów wraz z uprawami.

Wideo „Ambrozja Artemisia: opis i niebezpieczeństwo kultury”

Ten film opisuje, jak wygląda złośliwy chwast poddany kwarantannie i jakie jest jego zagrożenie dla środowiska.

Historia pojawienia się

Niewiele osób wie, że zioło szkodnika owiane jest mitami i pięknymi legendami. W czasach starożytnej Hellady przyrządzano napój z trawy, który rzekomo zapewniał nieśmiertelność. Starożytni Grecy wierzyli, że jedna filiżanka takiego napoju przyniesie uzdrowienie ze wszystkich chorób i da nieśmiertelność.

Tylko bogom wolno było pić boski napój. Grecki bóg Tantal chciał ukraść przepis na eliksir dający nieśmiertelność i podzielić się nim ze zwykłymi śmiertelnikami. Ale Tantalus został złapany i surowo ukarany. Napojowi przypisywano niesamowite właściwości lecznicze i cudowne.

Ameryka Północna jest uważana za ojczyznę ambrozji. Jednak nasiona trawy inwazyjnej dotarły na terytorium Europy w 1873 r. wraz z dostawą koniczyny czerwonej. Roczna kultura zielna rozprzestrzeniła się po zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Nasiona chwastów były przenoszone przez koła wojskowych pojazdów ciężarowych.

Rozpościerający się

Rozprzestrzenianie się ambrozji na Krymie i na terenie południowego wybrzeża utożsamiane jest z katastrofą. Sytuację pogarsza fakt, że owady zdolne do zniszczenia chwastów pozostały w swojej ojczyźnie - w krajach Ameryki Północnej. Człowiek musi walczyć z pasożytem.

Ambrozja Artemisia charakteryzuje się wysoką przeżywalnością i intensywnym rozmnażaniem. Szybkość kiełkowania nasion osiąga maksymalny poziom 100%. Strąki nasienne dojrzewają na etapie kwitnienia kultury zielnej. Jeden krzew trawy jest w stanie dać „życie” ponad 50 000 roślin. Ze względu na globalne ocieplenie ambrozja jest częstym zjawiskiem w regionach centralnych, a nawet północnych.

Alergia na ambrozja

Jednoroczne zioło to jeden z najniebezpieczniejszych rodzajów alergenów. W okresie kwitnienia, który trwa kilka miesięcy, u osób podatnych na reakcje alergiczne pojawia się katar sienny. Chorobie towarzyszy silne łzawienie i zaczerwienienie oczu, obfite wydzieliny z zatok, obrzęk błony śluzowej, kaszel, ból gardła i trudności w oddychaniu. Jeśli masz problemy z układem oddechowym, natychmiast zasięgnij porady lekarza. Intensywny rozwój reakcji alergicznej może wywołać szok alergiczny lub uduszenie.

Reakcja na ambrozja może objawiać się zaczerwienieniem skóry, wysypką i swędzeniem. Według badań medycznych alergia na ambrozja występuje zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Miliony ludzi są dotknięte tą kulturą zielną.

Szkoda dla rolnictwa

Ambrozja stanowi poważne zagrożenie nie tylko dla ludzi, ale także dla rolnictwa. Trawa chwastów ma długi korzeń palowy. Roślina pochłania wszystkie składniki odżywcze i wilgoć obecne w glebie. Ziemia jest zubożona, uprawy w grządkach usychają i wysychają z powodu braku płynów i mikroelementów. Przede wszystkim dotyczy to zbóż, roślin strączkowych i nasion oleistych.

Pola pastewne zamieszkuje jednoroczna roślina zielna. Wypas zwierząt gospodarskich jest zagrożony, ponieważ zwierzęta odmawiają jedzenia trawy, wśród której rośnie piołun i inne gatunki ambrozji.

Chwasty porastające pola i łąki zatykają elementy tnące maszyn rolniczych. Dlatego szybkość i jakość zbioru są kilkakrotnie zmniejszane. Jak wiadomo naprawa maszyn rolniczych i wymiana podzespołów to bardzo kosztowna przyjemność.

Metody zwalczania chwastów

Szybkie rozmnażanie chwastów wymaga interwencji człowieka. Z ambrozji można walczyć metodami mechanicznymi, biologicznymi i chemicznymi.

Metody mechaniczne

Najskuteczniejszą i najbezpieczniejszą metodą dla ludzi i środowiska jest mechaniczne usuwanie chwastów. Trawa jest wyrywana przed rozpoczęciem fazy kwitnienia. Zaleca się powtarzać zabieg kilka razy w sezonie.

Należy pamiętać, że wyrwane rośliny podlegają całkowitemu zniszczeniu. Lepiej jest spalić jednoroczną uprawę zielną z dala od ogrodu i ogrodu warzywnego.

Metody biologiczne

Inne rodzaje traw pomogą wypędzić chwasty. Naturalnymi wrogami ambrozji są: trawa trawiasta, lucerna, wyczyniec, trawa pszeniczna, kostrzewa, alfonia, trawa pszeniczna bez korzeni, różne wieloletnie zboża i rośliny strączkowe. Czas trwania takiej walki może ciągnąć się do 2-3 lat.

Metody chemiczne

W szybkim pozbyciu się chwastów pomogą herbicydy na bazie środków chemicznych takich jak Tornado, Prima, Ground, Hurricane Forte, Roundal, Lontrel itp. Herbicydy należy stosować ściśle według instrukcji. W większości przypadków chemikalia są niebezpieczne dla ludzi i zwierząt. Przetwarzanie pól, łąk i gruntów ogrodniczych wymaga środków ochrony osobistej.

Widząc ambrozję na miejscu, nie trać czasu - rozpocznij aktywną walkę z chwastami.W przeciwnym razie kultura zielna szybko rozmnoży się na terenie ogrodu, ogrodu warzywnego lub pola.