Co ogrodnicy lubią różę pnącą Salita: opis, recenzje i zdjęcia

Historia hodowli

Rosa Salita, należąca do grupy wspinaczy, została wyhodowana w 1987 roku. Pomysłodawcami odmiany są niemieccy hodowcy działający na bazie szkółki ogrodniczej Wilhelm Cordes. Oficjalna nazwa kwiatu to Rose Salita. W podręcznikach botanicznych istnieje inna nazwa kultury ogrodowej - KORmorlet.

Charakterystyka i opis róży Salita

Róża pnąca Salita to rozłożysty krzew ozdobny, którego wysokość dochodzi do 3 m. Szerokość krzewu różanego wynosi 1,5–2 m. Odmiana charakteryzuje się długimi i mocnymi pędami. Blaszki liściowe są duże, eliptycznie poszerzone u nasady, koloru ciemnozielonego z wyraźnie widocznym połyskiem.

W okresie kwitnienia, który rozpoczyna się w maju i trwa do połowy września, krzew pokryty jest podwójnymi kwiatami o średnicy 8-9 cm Kwiaty mają ciekawy kolor: jasny szkarłatny odcień uzupełniają odcienie koralowe i pomarańczowe . Pąki mogą tworzyć się pojedynczo lub zbierać się w małe grona. Unikalną cechą odmiany Salita jest możliwość tworzenia szypułek nie tylko na szczytach, ale także na całej długości pędów.

O zapachu warto wspomnieć osobno. Podczas kwitnienia krzew róży wydziela przyjemny i nienarzucający się zapach, w którym wyraźnie wychwytywane są nuty owocowe i jagodowe.

Zalety i wady odmiany

Wideo „Zapoznanie się z różą pnącą Salita”

Ten film przedstawia kluczowe cechy dekoracyjne i odmianowe uprawy ogrodowej.

Cechy uprawy róż Salita

Intensywność wzrostu i czas kwitnienia róży pnącej zależą od poprawności technologii rolniczej.

Zakup i przygotowanie sadzonek

Różę pnącą odmiany Salita można rozmnażać samodzielnie. Najczęściej stosuje się metody szczepienia i rozmnażania przez potomstwo. Jednak, jak mówią sami ogrodnicy, przy rozmnażaniu nasion i wegetatywnym następuje niewielka utrata cech odmianowych. Dlatego lepiej jest wyhodować plon z sadzonki odmianowej.

Procedury przygotowawcze obejmują badanie materiału sadzeniowego pod kątem oznak chorób i szkodników.Przed sadzeniem system korzeniowy sadzonki traktuje się słabym roztworem nadmanganianu potasu i przechowuje w roztworze biostymulatora wzrostu „Cyrkon” lub „Heteroauxin”.

Wybór miejsca, gleba i sadzenie

Salita lubi odpowiednie oświetlenie. Ale długotrwały kontakt z bezpośrednim światłem słonecznym prowadzi do wypalenia pąków i pojawienia się oparzeń na liściach. Musisz wyhodować różę w półcieniu. W takim przypadku pożądana jest ochrona rośliny przed wiatrem i przeciągiem. Konstrukcje ochronne mogą stanowić ogrodzenia lub ściany domów i budynków gospodarczych.

Do uprawy tej odmiany nadaje się lekkie, oddychające i żyzne środowisko. Gleby ciężkie zakłócają normalny rozwój kultury, gleby lekkie przepuszczają wilgoć jak sito. Najbardziej udaną opcją jest bogata w składniki odżywcze czarna gleba lub glina o odczynie gleby od 5,6 do 6,5 pH.

Lepiej sadzić sadzonkę na otwartym terenie w środku wiosny. Sadzenie jesienne jest dozwolone w południowych regionach Rosji, ale procedurę należy przeprowadzić nie później niż do końca września. Sadząc róże, muszą tworzyć system odwadniający: dno dołu do sadzenia wyłożone jest żwirem, tłuczonym kamieniem lub połamaną cegłą. Wysokość warstwy ok. 10 cm.

Aby zwiększyć żyzność gleby, stosuje się nawozy organiczne. Jeśli podczas sadzenia do dołka dodano torf, gnijący obornik lub kompost, krzew róży nie jest nawożony przez pierwsze kilka lat. Końcowe etapy sadzenia to obfite podlewanie i ściółkowanie kręgu pnia.

Niuanse uprawy

Częstotliwość podlewania i objętość wody zależą od ilości opadów i warunków temperaturowych. W okresie suchym roślinę nawilża się co najmniej 3 razy w tygodniu. Przy niskich temperaturach powietrza i częstych opadach zmniejsza się liczba nawadniań. Jeśli wierzchnia warstwa gleby jest sucha, czas na kolejną wilgoć. Średnio jeden krzew wymaga 15-20 litrów wody o temperaturze pokojowej.

W celu prawidłowego wzrostu i rozwoju krzewu następuje płytkie spulchnianie gleby, co przyczynia się do lepszej cyrkulacji powietrza. Ściółkowanie gleby chroni różę przed chwastami i pomaga utrzymać optymalny poziom wilgoci w kręgu pnia drzewa.

W pierwszym roku po posadzeniu w stałym miejscu wzrostu zaleca się usunięcie wszystkich związanych pąków. Uważa się, że młoda roślina, która poświęciła energię na kwitnienie, nie poradzi sobie z pierwszą zimą. W przyszłości krzew przycina się umiarkowanie, zachowując podstawowe pędy pierwszego rzędu. Poniżej znajduje się optymalny schemat przycinania róży pnącej grupy wspinaczy.

Zaczynają zakrywać krzew róży, gdy temperatura powietrza spada do -7 ° C. Gałęzie są starannie wygięte do powierzchni ziemi, zebrane w pęczki, przymocowane metalowymi łukami lub konstrukcjami ramowymi i pokryte gałązkami sosnowo-świerkowymi. Spunbond może być użyty zamiast gałązek świerkowych.

Powszechne choroby i szkodniki

Salita rzadko jest dotknięta szkodliwymi owadami. Aby zapobiec pojawieniu się szkodników, krzew jest okresowo spryskiwany bulionem z bluszczu lub roztworem mydła i czosnku. Ziemia w kręgu przy pniu jest posypana pyłem tytoniowym.

Nadmiar wilgoci w glebie i silne zgrubienie korony może powodować rozwój mączniaka prawdziwego lub czarnej plamki. Najskuteczniejszy sposób radzenia sobie z dolegliwościami za pomocą preparatów grzybobójczych „Fitosporin-M”, „Abiga-Peak”, „Oksikhom”, „Baylon”, „Skor” itp.

Wykorzystanie róży Salita w projektowaniu krajobrazu

Róże pnące z grupy pnączy wykorzystywane są do pionowego krajobrazu oraz dekoracji pawilonów ogrodowych, łuków, kolumn i ścian budynków. Kwiat może być wykorzystany do ozdabiania słupów, lampionów, ogrodzeń z kutego żelaza, mebli ogrodowych oraz sztucznych kompozycji.

Rose Salita nie wymaga upraw przyległych. Jasny i efektowny kwiat wygląda interesująco w samotnych nasadzeniach.W przypadku nasadzeń grupowych najlepszymi towarzyszami będą roczne rośliny okrywowe, iglaste i wiecznie zielone.

Salita współgra z floksem, werbeną, ageratum, alyssum i innymi roślinami okrywowymi o białych kwiatach.

Recenzje odmian

Róża pnąca Salita jest uważana za jednego z najbardziej bezpretensjonalnych pnączy w uprawie. Z zastrzeżeniem reżimu podlewania, prawidłowego przycinania i zimowania, może być uprawiany w prawie wszystkich regionach Rosji.