Róża Polyanthus: pachnąca mgiełka kwiatów rozsypujących się w twoim ogrodzie

Charakterystyka i cechy

Róże Polyanthus zostały uzyskane przez skrzyżowanie wielokwiatowej róży karłowatej z ponownie kwitnącymi chińskimi hybrydowymi formami herbaty, po których w pełni odziedziczyły zwartą, gęstą koronę i liczne pachnące kwiatostany. Pierwsze odmiany tych róż zostały wyhodowane we Francji pod koniec XIX wieku przez hodowcę i właściciela prywatnej szkółki róż Jean-Baptiste Guillot.

Posiadając pełen zestaw najlepszych cech: mrozoodporność, wysoką odporność na choroby, długie i powtarzające się kwitnienie, róże szybko zyskały popularność i wkrótce zaczęły ozdabiać ogrody i parki w wielu krajach świata.

Trudno się spierać o to, czym są dziś róże polyanthus, ponieważ wielu hodowców używało ich jako podstawy do hodowli nowych mieszańców. Na przykład hodowcy angielscy i duńscy wyhodowali całe grupy hybrydowych róż herbacianych, dostosowanych do cech poszczególnych krajów. Mimo tak szerokiego zainteresowania tym gatunkiem, paleta barwna róż polyanthus jest wciąż nieco ograniczona, ale ten brak jest z nawiązką rekompensowany pięknymi roślinami ozdobnymi.

Róża Polyanthus jest idealna do dekoracji każdej przestrzeni krajobrazowej. Jej niskie (średnio 50 cm), gęsto liściaste krzewy są szeroko stosowane do ozdabiania klombów, jako obramowania, a stale kwitnące i pachnące półpełne kwiaty tworzą jasny akcent, zarówno w kompozycji, jak i podczas pojedynczego nasadzenia. Główną zaletą gatunku są jasne kwiatostany, składające się z dużej liczby (ponad 50) małych róż (o średnicy 3-5 cm). Ponadto róże te są całkowicie pozbawione kolców, co sprawia, że ​​pielęgnacja jest łatwa i przyjemna.

Wysoka witalność jest charakterystyczną cechą róż polyanthus. Są tak mrozoodporne, że nie zamarzają nawet na Uralu i Syberii. Ich kwitnienie jest zawsze na najwyższym poziomie, ponieważ głównym wrogiem róż są choroby grzybowe, wcale się ich nie boją. Aby nie stało się to z przyziemną częścią krzewu, nowe pędy wyrastają bardzo szybko z pąków korzeniowych, a tworzenie się pąków może następować na pędach o długości zaledwie 10 cm.

Funkcje specjalne Wideo

Z filmu dowiesz się o charakterystycznych cechach tego krzewu.

Popularne odmiany

Należy zauważyć, że wraz z pojawieniem się nowych odmian i form hybrydowych róże polyanthus nieco straciły na znaczeniu, ale ich najlepsze odmiany zawsze pozostają u szczytu popularności:

1. Border King to bardzo efektowna róża, często używana jako obramowanie. Krzew zadbany (do 70 cm), o drobnych, jasnozielonych liściach. Przyciąga uwagę oryginalnym kolorem kwiatów: jaskrawoczerwonym na brzegu i białym w środku, zebranymi w duże kwiatostany po 40-45 pąków.
2. Orange Triumph to odmiana odporna na warunki pogodowe i choroby o niezwykle pięknych czerwono-pomarańczowych kwiatach podwójnych. Ze względu na liczne kwiatostany (po 45-50 róż) krzew wygląda elegancko i jasno. Róża tej odmiany kwitnie aż do samego mrozu.
3. Skrzydła anioła to zwarty, niewymiarowy (30 cm) krzew z małymi (4-5 cm) delikatnymi kwiatami o jasnoróżowym, prawie białym kolorze, zebranymi w kwiatostany po 10-15 sztuk. Idealne do kompozycji grupowych, jako obramowania, do sadzenia w doniczkach i pojemnikach.
4. Shocking Blue to bardzo nietypowy kolor róż, z odcieniami malin, bzu, różu i bzu. Krzew niski (do 50 cm), rozłożysty, z gęstym, ciemnozielonym ulistnieniem. Kwiaty są duże, półpełne, na pędach ułożone pojedynczo lub w kwiatostanach po 3-4 róże.
5. Holsztyn (HoLsiein) to krzew średniej wysokości (do 80 cm) o szybko rosnących i silnie rozgałęzionych pędach. Pąki są pełne wdzięku, z dużymi, szkarłatnymi płatkami, zebranymi w kwiatostany po 10-15 róż. Długo nie traci efektu dekoracyjnego, kwitnie aż do mrozów.
6. Polyanthus Angelic Rose jest uważana za jedną z najpopularniejszych odmian. Miniaturowy rozmiar krzewu pozwala na uprawę w doniczkach. Jak wiele kwiatów w pomieszczeniach uwielbia światło słoneczne, intensywne podlewanie i opryskiwanie. Kwitnie przez cały rok dość dużymi (2-9 cm) półpełnymi kwiatami o zróżnicowanej kolorystyce: od różu po liliowy i biały. Z powodzeniem rozmnaża się przez nasiona.

Uprawa z nasion

Róże Polyanthus są najskuteczniej rozmnażane przez sadzonki i nasiona. Tak, jest to dość rzadki gatunek róż, dla którego uprawa z nasion jest nie tylko możliwa, ale i pożądana. Uzyskanie nowych sadzonek w ten sposób nie jest trudniejsze niż uprawa z sadzonek, ale w tym celu konieczne jest wykonanie następujących czynności:

• pod koniec lata wybierz trochę niedojrzałe, ale największe owoce;
• ostrym nożem ostrożnie wykonaj kilka nacięć na skórce owocu, ta procedura pomoże nasionom szybciej dojrzeć;
• po kilku dniach usuń nasiona z pudełka z owocami, ostrożnie obierz z miąższu, osusz i oszczędzaj.

  

  

  

Wysiew nasion do doniczek odbywa się w drugiej połowie lutego, ale nie później niż na początku marca. Od początku siewu do pojawienia się pierwszych pędów mija około 2 miesiące, a sadzonki będą silniejsze przez co najmniej 2 miesiące przed sadzeniem w otwartym terenie. Przed siewem w doniczkach nasiona należy przygotować: rozwarstwione i namoczone.

Stratyfikacja odbywa się w następujący sposób:

• gaza lub ściereczka bawełniana zwilżona nadtlenkiem wodoru (jeśli nie ma nadtlenku, można ją zwilżyć wodą);
• nasiona rozprowadzić cienką warstwą na wilgotnej szmatce;
• przykryj innym wilgotnym kawałkiem materiału na wierzchu (można po prostu złożyć materiał na pół);
• następnie szmatkę z nasionami umieszcza się w worku polietylenowym;
• następnie ta torba jest umieszczana w lodówce w dolnej (warzywnej) komorze na tydzień.

Po tygodniu nasiona wyjmuje się z lodówki, moczy przez jeden dzień w dowolnym stymulatorze wzrostu, a następnie wysiewa w przygotowanym podłożu. W kwiaciarniach można kupić gotową mieszankę gleby do uprawy róż, aw domu można przygotować lekkie podłoże z torfu i perlitu w stosunku 1: 1. Nasiona sadzi się w zwilżonym podłożu na głębokość 0,5 cm, przykrywa szkłem lub folią i umieszcza w ciemnym miejscu.

Dalsza pielęgnacja polega na okresowym nawilżaniu gleby.

Gdy tylko sadzonki wykiełkują, schronienie usuwa się, a doniczki przenosi się do jasnego pomieszczenia. Chociaż kiełki są małe, należy je chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Po pewnym czasie zaleca się przesadzanie roślin z niewielką grudką ziemi do osobnych doniczek, a miesiąc później sadzenie na stałe w ziemi. Dzięki tej metodzie uprawy krzew zaczyna kwitnąć w drugim roku.

Zasady lądowania

Podobnie jak wszystkie róże ogrodowe, polyanthus zaleca się sadzić na obszarach dobrze nasłonecznionych i chronionych przed wiatrem. Miejsce lądowania powinno być poziome lub lekko wzniesione, aby zapobiec zastojowi deszczu lub stopieniu wody. Najbardziej odpowiednią glebą dla róż poliantusowych jest luźna, żyzna mieszanka składająca się z gleby gliniastej i materii organicznej (próchnica, torf). Możliwe jest również sadzenie w czarnej glebie, ale należy je uzupełnić materiałami drenażowymi: torfem, gruboziarnistym piaskiem. Nie zaleca się sadzenia róż na glebach piaszczystych, gdyż latem robi się bardzo gorąco, a zimą głęboko mrozi.

Sadzonki sadzi się w ziemi wiosną, kiedy ziemia nagrzewa się do 8-10 °C - przypuszczalnie jest to koniec kwietnia - początek maja. Teren przeznaczony pod róże należy przekopać, oczyścić z grudek, korzeni i innych resztek, dodać nawozy mineralne i organiczne (kompost, popiół drzewny). Ponieważ krzewy róż polyanthus są zwarte i niskie, otwory na sadzonki są wykopane małe (w zależności od wielkości kłącza). Odległość między krzewami zależy od cech odmianowych:

• rośliny do 50 cm wysokości sadzi się w odległości 35-40 cm;
• przy wysokości krzewu 0,8-1 m odległość powinna wynosić 50-70 cm;
• krzewy o wysokości ponad 1 m sadzi się w odległości 1-1,2 m.

Bezpośrednio przed sadzeniem zwilża się dno dołka, sadzonkę umieszcza się w nim pionowo tak, aby korzenie znajdowały się 7-10 cm poniżej poziomu gleby. Posadzone krzewy są ponownie podlewane, lekko spłukiwane suchą ziemią, w razie potrzeby ściółkowane materią organiczną.

Porady dotyczące pielęgnacji

Chociaż róże polyanthus nie są bardzo wymagające w pielęgnacji, nie należy lekceważyć podstawowych środków, takich jak nawilżanie, karmienie i standardowe przycinanie, ponieważ od nich zależy rozwój i kwitnienie roślin.

Podlewanie nie jest krytyczne dla tego rodzaju róży. Róża Polyanthus może rosnąć zarówno na suchej, jak i nadmiernie wilgotnej glebie, jednak dobrze rozwinie się na glebach lekko wilgotnych. Od czasu do czasu (w miarę wysychania gleby) zaleca się podlewanie krzewów u nasady i zraszanie korony w godzinach wieczornych.

Ściółkowanie jest opcjonalne, ale pożądane w przypadku róż. Piękna ściółka nie tylko zatrzymuje wilgoć w glebie, ale także nadaje roślinom zadbany dekoracyjny wygląd. Ponadto mulczowanie wyeliminuje konieczność luzowania pni i usuwania chwastów.

Top dressing zapewnia ogólny rozwój roślin, aw szczególności kwitnienie. Są w stanie wzmocnić wzrost pędów, poprawić i przyspieszyć tworzenie pąków. Róże nawozić od wiosny do połowy lata. W sierpniu nie zaleca się opatrunku pogłównego, ponieważ przedłużający się proces wegetacji zmniejsza zimotrwałość roślin.

Jako opatrunek górny możesz użyć specjalnych złożonych mieszanek do róż lub płynnych odchodów w stosunku 1:20. Pierwsze dwa opatrunki nakłada się w okresie pączkowania i podczas formowania pąków, pozostałe w razie potrzeby, jeśli krzewy stracą efekt dekoracyjny lub ponownie zakwitną. Wiosną należy przeprowadzić opryski profilaktyczne przeciwko chorobom i ewentualnym szkodnikom.

Przez cały sezon należy wykonywać prace związane z utrwalaniem, kierowaniem pędów we właściwym kierunku, wiązaniem krzewów, usuwaniem wyblakłych pędów. Wiosną wskazane jest przeprowadzenie przycinania sanitarnego i formacyjnego: usunąć wszystkie uszkodzone gałęzie, a zdrowe skrócić o jedną trzecią. Róża polyanthus, której uprawa jest tu opisana, sama w sobie dobrze się rozgałęzia, ale wiosenne przycinanie wierzchołków sprawi, że jej korona będzie jeszcze bardziej bujna i bardziej dekoracyjna.

Sadzenie i pielęgnacja wideo

Z filmu dowiesz się, jak prawidłowo sadzić i dbać o krzak.