Cechy przetwarzania róż siarczanem żelaza jesienią

Charakterystyka produktu

Siarczan żelazawy (FeSO4), popularnie zwany siarczanem żelazawym, to substancja krystaliczna (sól) powstająca w wyniku oddziaływania dwufazowego żelaza z kwasem siarkowym o stężeniu 53%. Dostępny w postaci ziarnistego, sypkiego proszku o niebiesko-zielonym, czasem szarawym kolorze, łatwo rozpuszczalny w wodzie. Lek jest higroskopijny, dlatego zaleca się przechowywanie go w suchym miejscu w szczelnie zamkniętym pojemniku, w tych warunkach jego trwałość jest nieograniczona.

Spośród wszystkich fungicydów stosowanych w ogrodnictwie, siarczan żelazawy jest uważany za najmniej toksyczny dla roślin. Co więcej, będąc naturalnym makroskładnikiem, na niektórych glebach z niedoborem żelaza jest to po prostu konieczne.

Siarka to również nie tylko fungicyd, ale także pierwiastek śladowy niezbędny do prawidłowego wzrostu roślin. Co nie jest argumentem przemawiającym za przewagą leku nad innymi podobnymi lekami?

Jeśli chodzi o działanie siarczanu żelazawego na rośliny i glebę, należy zauważyć, że jest to fungicyd kontaktowy, nie wnika do komórek roślinnych i dość szybko i łatwo zmywa się wodą. Jest bezpieczny dla ludzi nawet podczas przetwarzania. Oczywiście nie należy zaniedbywać środków ochronnych (rękawiczki, maska), ale jeśli mimo to kropla produktu dostanie się na skórę, nie stanie się nic strasznego, w tym oparzenie. Wystarczy spłukać skórę zimną wodą i nie martwić się konsekwencjami.

Początkujący hodowcy kwiatów często mylą siarczan miedzi z siarczanem żelaza. Musisz wiedzieć, że są to zupełnie inne środki w składzie, a zatem zasada działania i przeznaczenie również są dla nich inne. Witriol żelazny jest bardziej skuteczny pod względem wytrzymałości, ale jego obszar zastosowania w ogrodnictwie nie jest tak szeroki. Na przykład nie zaleca się spryskiwania warzyw (pomidory, papryka, ziemniaki itp.) lub kwiatów w pomieszczeniach witriolem żelaznym, ale tylko do ogrodu.

Ogród różany wideo

Z filmu dowiesz się, jak prawidłowo przetwarzać ogród różany.

Po co to jest

Zakres stosowania siarczanu żelazawego jest dość obszerny (przemysł, medycyna), ale w ogrodnictwie stosowany jest jako fungicyd przeznaczony do ochrony roślin przed chorobami grzybiczymi, do niszczenia nowotworów wywoływanych przez florę grzybową (porosty, mchy, pleśnie). W wielu źródłach pojawiają się informacje, że witriol jest nawozem, ponieważ po jego zastosowaniu w roślinach następuje aktywny wzrost masy zielonej.

Należy zauważyć, że taki efekt jest możliwy dopiero po pewnym czasie po zabiegu i wiąże się przede wszystkim z ogólnym stanem zdrowia rośliny. I zaraz po przetworzeniu można zaobserwować tylko żółknięcie liści. Ponadto wiadomo, że leczenie drzew lekiem może opóźnić i na kilka tygodni początek procesu wegetatywnego.Tak więc stosowanie siarczanu żelazawego jako opatrunku górnego nie jest tak wskazane.

Oczywiście na niedobór żelaza cierpi wiele roślin uprawnych: drzewa owocowe, krzewy, róże ogrodowe. A jeśli nie nakarmisz ich na czas, możliwe jest żółknięcie i opadanie liści. Biorąc jednak pod uwagę opcje opatrunków zawierających żelazo, należy preferować złożone nawozy zawierające mikro i mikroelementy w postaci dostępnej dla roślin. W odniesieniu do siarczanu żelazawego możemy powiedzieć, że jego głównym działaniem są właściwości antyseptyczne, w szczególności działanie na patogeny (grzyby).

Leczenie róż roztworem siarczanu żelazawego pomaga zapobiegać lub zawieszać najgroźniejsze choroby grzybowe: mączniak prawdziwy, antraknoza, szara zgnilizna, czarna plama.

Niektórzy hodowcy używają roztworu siarczanu żelazawego do podlewania gleby w ogrodzie różanym po wykopaniu jesienią. Biorąc pod uwagę, że zarodniki grzybów z opadłych liści wnikają do gleby i pozostają tam bezpiecznie do wiosny, takie leczenie może być bardzo skuteczne.

Funkcje użytkowania

Pierwszą i najważniejszą rzeczą, którą musisz wiedzieć podczas stosowania leku, jest to, że leczenie róż witriolem żelaznym odbywa się jesienią, a nie wiosną, jak czasami robią niezbyt doświadczeni hodowcy. Wiosenne traktowanie środkiem jest dopuszczalne dla drzew owocowych i to tylko przed pęknięciem pąków. Jeśli chodzi o róże, opryskiwanie liści i pędów prowadzi do powstawania brązowych plam (oparzeń), które są powierzchowne i nie uszkadzają łodyg, a liści nie można przywrócić. Dlatego leczenie róż odbywa się jesienią, po usunięciu lub odpadnięciu liści.

Siarczan żelazawy można stosować do dowolnych owoców, jagód lub kwiatów, ale w każdym przypadku konieczne jest przestrzeganie określonego stężenia środka. Do profilaktycznego leczenia róż, zgodnie z instrukcją, zaleca się 3% stężenie leku - jest to 30 g / 1 litr lub 300 g / 10 litrów. Jest to koncentracja, której eksperci zalecają przestrzeganie podczas przetwarzania krzewów jesienią. Wyższe stężenie (5-6% jak w przypadku drzew owocowych) zaszkodzi delikatnym pędom róż, a niższe stężenie po prostu nie będzie miało pożądanego wpływu na zarodniki grzybów.

Jeśli róże zostały dotknięte chorobą czarnej plamki, a dzieje się to z reguły pod koniec wiosny, kiedy liście całkowicie rozkwitły, wówczas krzewy kilkakrotnie spryskuje się słabszym roztworem (1%) na liściach w odstępie 7-10 dni. Aktywność leku po zabiegu utrzymuje się przez 10-14 dni, ale należy pamiętać, że łatwo zmywa go deszcz, dlatego czas oprysku należy dobrać biorąc pod uwagę pogodę.

Nie zaleca się przykrywania mokrych róż - po przetworzeniu rośliny należy dać czas na wyschnięcie, a wszystkie opadłe liście należy zebrać i spalić. Nie wolno stosować siarczanu żelazawego jednocześnie z innymi fungicydami, a także mieszania z wapnem - ta metoda jest stosowana głównie do wybielania pni drzew ogrodowych, ale powinni być tego świadomi również hodowcy kwiatów, którzy uprawiają róże.

Zalety i wady

Jak każdy fungicyd, siarczan żelazawy ma nie tylko zalety, ale także wady w zastosowaniu. Pozytywne cechy leku obejmują:

• opłacalność - lek jest jednym z najtańszych pod względem kosztów;
• wysoka skuteczność w tłumieniu flory grzybowej;
• minimalny poziom toksyczności dla ludzi, roślin i gleby;
• efekt kontaktowy - lek działa tylko zewnętrznie, bez wnikania do komórek roślinnych.

Wady leku obejmują następujące wady:

• niska skuteczność ekspozycji na szkodniki jest bardziej prawdopodobnym faktem, a nie minusem, ponieważ lek jest fungicydem, a nie insektycydem;
• ograniczony okres użytkowania: przed pęknięciem pąków lub po opadnięciu liści;
• negatywny, a raczej agresywny wpływ na zielone pędy i liście;
• Trudności w hodowli - 3% roztwór jest uważany za skuteczny w leczeniu róż, ale przy takim stężeniu środek prowadzi do oparzeń, podczas gdy 1% roztwór nie szkodzi liściom, ale także nie daje pożądanego efektu;
• łatwe do zmycia - po deszczu skuteczność leku wynosi zero i powtarza się, czasami wymagane jest wielokrotne opryskiwanie;
• siarczan żelaza, w wyniku utleniania, szybko traci swoje właściwości grzybobójcze - okres ochronnego działania leku trwa nie dłużej niż 14 dni.

Lekarstwo ma również jedną właściwość, którą można nazwać zarówno pozytywną, jak i negatywną. Opryskiwanie roślin siarczanem żelaza spowalnia przebudzenie pąków roślinnych, co w warunkach gwałtownych zmian temperatury umożliwia dostosowanie procesu wegetatywnego w zależności od pogody.

Wideo „Choroby i szkodniki”

Z filmu dowiesz się, jak chronić swój ogród przed różnymi chorobami i szkodnikami.