7 najpopularniejszych rodzajów astry wieloletnich i jak je hodować

Cechy kwiatowe

Rośliny wieloletnie świetnie prezentują się na tle szlachetnych drzew iglastych i krzewów ozdobnych. Nisko rosnące astry są bardziej odpowiednie do obramowania ścieżek ogrodowych i grzbietów. Można nimi ozdobić otwory okienne w altanach, dachy tarasów, a nawet fryzury panny młodej. Wystarczy na czas usunąć opadające łodygi i spryskiwać kwiaty wodą i sokiem z cytryny co najmniej dwa razy dziennie.

W naturze występuje około 600 gatunków astry krzewiastych. Każdy z nich różni się budową łodyg, średnicą kwiatostanów i czasem pączkowania. Astry jesienne można znaleźć w centralnych i południowych regionach Rosji. W środkowej strefie kraju dominują byliny. Główne cechy tych odmian to:

• łodygi proste rozgałęzione;
• płatki trzciny i rurki;
• liście ciemnozielone, w harmonii z kwiatostanami w odcieniach szkarłatu, fioletu, różu i błękitu;
• kosze o różnych średnicach (od 2 do 8 cm) - zaleta asterów krzewiastych;
• rozmnażanie przez nasiona i podział;
• dobra odporność na niskie temperatury.

Wczesne odmiany zachwycają kwitnieniem do połowy lata. Późno - do pierwszych przymrozków.

Wideo „Reprodukcja wieloletniego asteru przez podzielenie krzaka”

Z tego filmu dowiesz się, jak prawidłowo rozmnażać wieloletniego astera, dzieląc krzew.

Najpopularniejsze odmiany

Rozgałęzione krzewy krawężników osiągają wysokość 35-40 cm, roślina nie boi się mrozu i dobrze rozwija się na otwartym polu. Cechą charakterystyczną tego gatunku są kuliste kwiaty o różowych odcieniach.

Alpejski

Średnica rozetek kwiatowych waha się od 4 do 7 cm, w kształcie płatków roślina przypomina rumianek. Jedyną różnicą jest delikatny fioletowy odcień kwiatostanów, symbolizujący skruchę i natchnienie. Roślina kwitnie od końca maja do połowy listopada. Pachnące gatunki z pomarańczowymi główkami mogą rozjaśnić front Twojego podwórka.

Jeśli potrzebujesz niskiego żywopłotu, który ogranicza teren rekreacyjny i pracuje w kraju, lepiej zwrócić uwagę na piękno alpejskie z niebieskimi lub różowymi kwiatostanami. Na czele listy najpopularniejszych odmian stoją Rosea, Ruber, Superbus i władca lata Goliat.

Włoski

Przy dość surowej formie krzewu roślina wyróżnia się korzystnie na tle innych bujnie kwitnących krewnych. Wyróżnia się cienkimi pędami owłosionymi, gęstymi liśćmi i dość obszernymi kwiatostanami. Krzewy często osiągają wysokość 60 cm, a ich gęste rozgałęzienie pomaga zachować zgrabne półkuliste kształty.

Pąki odnawiające u większości gatunków znajdują się na poziomie gruntu. Dojrzewanie nasion następuje od początku czerwca do października. Jeden kwiatostan zawiera od 12 do 15 kwiatów. Liście o lekko spiczastych wierzchołkach nadają szczególnego uroku symetrycznym bukietom. Jeśli chcesz stworzyć biedermeier w kształcie piramidy, lepiej użyć astry włoskie o liściach lancetowatych. Odnosi się to do odmian Kobold i Rosea.

Besarabskaja

Są to bujne krzewy z licznymi kwiatostanami. Osiągają wysokość 75–80 cm, co jest szczególnie ważne przy oryginalnym projekcie ogrodu przydomowego lub skalniaka.Cechą tego gatunku są kwiaty z ciemnobrązowym środkiem. Rośliny te nie boją się ekstremalnych temperatur, dzięki czemu można je uprawiać w niemal każdym regionie kraju.

Aster besarabski dobrze komponuje się z nagietkami, pelargoniami i floksem. W bukiecie można go łączyć z różami, frezją i alstremerią. Okres kwitnienia trwa kilka miesięcy - od wczesnego lata do połowy jesieni. Przy odpowiedniej pielęgnacji gatunek może długo istnieć w glinianych doniczkach i wiszących donicach.

Nowy angielski

Roślina wykazuje dobrą odporność na choroby grzybowe, dlatego stosowanie biofungicydów nie jest konieczne. Inne zalety tej odmiany to duże półpełne kwiatostany i mocne pędy. Minimalna wysokość krzewu to 120 cm, maksymalna to 190 cm W obu przypadkach uzyskuje się doskonałe żywopłoty, za pomocą których można nie tylko ukryć się przed ciekawskimi oczami innych, ale także podzielić terytorium podwórka na kilka strefy funkcjonalne.

Kulisty

Roślina należy do grupy jednorocznych, dlatego sadzenie odbywa się co najmniej 2 razy w roku. Niskie krzewy do 50 cm idealnie nadają się do ozdabiania ścieżek ogrodowych, krawężników i ogródków przydomowych. Jeśli potrzebujesz udekorować teren w pobliżu sztucznej fontanny, nie ma lepszej opcji.

Mocne łodygi kwiatowe o długości od 35 do 40 cm służą jako podstawa do tworzenia świątecznych bukietów. Bujne główki dobrze prezentują się na tle ozdobnych słoneczników, stokrotek i róż. Do dekoracji sal bankietowych lepiej jest używać astry fioletowe, niebieskie, różowe i białe. W połączeniu z satynowymi wstążkami, szyfonowymi kokardkami i cyrkoniami ocieplają atmosferę rodzinnego szczęścia i romansu.

Terry

Kwitnienie rozpoczyna się wczesną jesienią i trwa do końca listopada. Przy odpowiedniej pielęgnacji okres ten można naprawdę przedłużyć do połowy grudnia. Cechą charakterystyczną odmiany są puszyste kwiatostany i języczkowaty kształt płatków. Jeśli chodzi o kolor kwiatów, mogą być czerwone, różowe, niebieskie, czasami żółte i fioletowe.

Roślina dobrze zakorzenia się na zewnątrz i jest idealna dla miłośników piękna pokoju. Astry frotte są rozmnażane głównie przez nasiona. Są mało wymagające w miejscu wzrostu, ale lepiej rozwijają się na glebach średnio gliniastych.

Krzak

Cechą gatunku jest potężny system korzeniowy, który ożywia liczne pędy. Pojedyncze liście, niczym górna ozdoba, otulają wdzięczną talię bujnej kokietki. Czerwone, ale głównie niebieskie kwiaty zebrane są w kwiatostany corymbose o średnicy 2-4 cm.

Astry krzewiaste są bezpretensjonalne. Większość odmian nie boi się suszy i mrozu. Jeśli mówimy o ich zgodności z innymi roślinami w ogrodzie przydomowym, dobrze współistnieją z begoniami i jałowcami. Miniaturowa Alice Haslam kwitnie wiosną, a rośliny Jenny i Blau Lagoon kwitną od czerwca do września.

Zasady lądowania

Wieloletnie astry nie znoszą wysokiej wilgotności, dlatego nie należy ich sadzić na nizinach. Gatunki kochające ciepło lepiej rozwijają się na obszarach nasłonecznionych. Przed wejściem na pokład ważne jest:

• wyplenić chwasty;
• dobrze wykopać ziemię, osiągając głębokość 35 centymetrów;
• potraktuj studnie roztworem nadmanganianu potasu, aby zapobiec rozmnażaniu się szkodników owadzich;
• dodać do gleby mąkę dolomitową, która zapobiega głodowi azotowemu roślin.

Świeże nasiona należy wysiewać na otwartym terenie we wrześniu lub pod koniec kwietnia. Jak tylko sadzonki staną się silniejsze, można je przesadzić w inne, teraz stałe miejsce.

Opieka

Większość bylin to rośliny kochające wilgoć. Ale to nie znaczy, że trzeba je podlewać dzień i noc. Optymalny odstęp między podlewaniem wynosi 2-3 tygodnie, aw warunkach częstych opadów - od 25 do 30 dni. Zaleca się, aby astry gromadziły się na długo przed kwitnieniem. Jest to konieczne do wzmocnienia systemu korzeniowego.Aby byliny cieszyły się wspaniałymi formami do końca całego okresu generatywnego, ważne jest, aby odciąć suszone kwiaty w odpowiednim czasie.

Rośliny mogą zimować na zewnątrz. Aby to zrobić, musisz usunąć ich nadziemną część i przykryć sam klomb gęstą warstwą skoszonej trawy lub słomy. Jako opatrunek wierzchni przydaje się azotan amonu, dziewanna i siarczan wapnia.

Astry nie są przycinane przed kwitnieniem. Można to zrobić tylko przed zimowaniem bylin.