Wszystko o kręconej lilii: opis, użyteczne właściwości i subtelności uprawy

Opis i dystrybucja lilii Kudrevataya

Chociaż kultura jest leśna, w naturze rzadko można ją znaleźć, dlatego została umieszczona w Czerwonej Księdze na Ukrainie, Białorusi, Republice Mari El i syberyjskich regionach Rosji. Nadaje się na tereny karpackie i zakarpackie, rośnie również w regionie północnoazjatyckim, na Syberii. Jest częścią biogeocenoz leśnych i łąkowych, preferuje osiedlanie się na terenach słonecznych, czyli na polanach, w lasach, na zboczach gór.

Wśród ludzi roślina miododajna ma dziesiątki nazw: saranka, sardana, badun, masło, królewskie loki, złotogłów. Niestety, piękny wygląd i obecność właściwości leczniczych doprowadziły do ​​​​powszechnej kolekcji bylin. W rezultacie w przyrodzie przetrwały tylko niewielkie populacje. Podejmowane są jednak środki i według ekologów sytuacja z czasem ulegnie poprawie.

Lilia kędzierzawa ma następujący opis:

1. Wysoka (od 30 cm do 1, m) wieloletnia roślina krzewiasta.
2. System korzeniowy składa się z mięsistej, masywnej (do 8 cm średnicy) żółtej lub brązowej łuskowatej cebulki.
3. Mocna, zaokrąglona łodyga z czerwonymi kropkami.
4. Liście są liczne, wydłużone (do 15 cm), zgrupowane w 5-6 kawałkach.
5. Rozłożone łodygi kwiatowe, opadające kwiatostany przypominają kształtem turban turecki.
6. Kwiaty są fioletowe, pomarańczowe, fioletowe, białe i czarne.
7. Płatki zwijają się w kierunku łodygi, u dołu pokryte fioletowymi kropkami.
8. Po posadzeniu kwitnie przez 4-5 lat. Okres wegetacyjny rozpoczyna się pod koniec czerwca i trwa 2-3 tygodnie.

Protoplastą odmian uprawnych jest lilia Martagon, która rośnie nawet w ostrym syberyjskim klimacie. W związku z tym opisany gatunek ma zwiększoną mrozoodporność.

Właściwości lecznicze rośliny

Kultura zawiera wiele składników białkowych, kwas askorbinowy, witaminy, cukier, żelazo i inne przydatne substancje. W niektórych krajach spożywa się je:

• cebulki są jadalne na surowo (smakują jak czosnek), są też gotowane i pieczone;
• mąkę przygotowuje się z proszku suchych cebul;
• po obróbce cieplnej uzyskuje się przyprawy do potraw mięsnych;
• w postaci suszonej z powodzeniem mogą zastąpić napój kawowy.

Wyciśnięte z kwiatów olejki są wykorzystywane przez kosmetologów do tworzenia maseczek do twarzy.

Zastosowanie w medycynie tradycyjnej

Roślina była masowo stosowana w regionach wschodnich: w Buriacji, w Tybecie, w plemionach syberyjskich. Wszystkie części byliny nadają się do naturalnej apteki, z nich przygotowuje się napary, wywary lecznicze, ekstrakty i kompresy:

• nalewka z cebuli jest wytwarzana jako środek uspokajający, który pomaga złagodzić stres i złagodzić depresję, aby zwiększyć apetyt;
• buliony kwiatowe leczą choroby pęcherzyka żółciowego, łagodzą ból zęba;
• sok z rośliny działa przeciwzapalnie, służy do leczenia ran i oparzeń.

Aby przygotować nalewkę, potrzebujesz:

• Zalej wrzątkiem małą cebulę, upewniając się, że jest całkowicie zanurzona;
• nalegać 15 minut;
• przefiltrować przez sito lub gazę.

Zaleca się przyjmowanie 15 ml 3 razy dziennie.

Szkody i przeciwwskazania do stosowania

Są sytuacje, w których stosowanie wywarów i nalewek z kultury może powodować bóle głowy. Wynika to z indywidualnej nietolerancji niektórych z jego substancji składowych.

Osobom podatnym na alergie nie zaleca się wdychania aromatu rośliny, a także przyjmowania jakichkolwiek środków na jej bazie.

Plusy i minusy kultury

Wideo „Kręcona lilia w ogrodzie”

Ten film przedstawia podstawowe zasady uprawy roślin kwitnących.

Optymalne warunki wzrostu

Im więcej słońca oświetli roślinę, tym obfitsze będzie kwitnienie. Lily jest higrofilna, więc musisz zadbać o to, aby gleba pozostała wilgotna.

Wybierz słoneczny obszar z dobrym drenażem. Gleba jest przygotowywana z wyprzedzeniem:

• wykop 2 bagnety łopatowe na głębokość;
• piaskowiec miesza się z gliną lub podstawa klombu jest pokryta gliną;
• ciężkie gleby są rozluźniane, rozcieńczane piaskiem, dodaje się torf i próchnicę.

Niepożądane jest stosowanie świeżego obornika do nawożenia gleby.

Opis procesu sadzenia

Materiał siewny sadzi się na przełomie sierpnia i września lub wczesną wiosną. Nasadzenia jesienne należy ściółkować torfem (warstwa przykrywająca 20 cm), następnie w pierwszym roku pojawi się słabe kwitnienie. Podczas sadzenia na wiosnę czasami wyrasta krótka łodyga, ale częściej nic nie pojawia się z gleby.

Za odpowiedni materiał uważa się żarówki średniej wielkości bez widocznych wad. Oto opis procesu sadzenia:

• kopanie otworów na głębokość 20-25 cm dla dużych żarówek, 10-15 cm dla małych okazów;
• umieszczając nasiono w otworze, korzenie są dokładnie wyprostowane;
• ociekać ziemią, zwilżyć;
• chochoł.

Metody reprodukcji

Główna metoda dotyczy wagi. Zaangażują się w to jesienią, technika jest następująca:

1. Rozbij ziemię na żarówkę (nie wykopuj), oddziel wymaganą liczbę łusek.
2. Zebrany materiał jest myty i dezynfekowany w Vitaros.
3. Łuski utrzymywane są na mokrym mchu bagiennym, co zapobiega wysychaniu wyrastających korzeni, jednocześnie chroniąc je przed nadmierną wilgocią.
4. Po 2–2,5 miesiącach na łuskach zacznie tworzyć się żarówka.
5. Nasiona przechowuje się w chłodnym miejscu, sadzenie w ziemi odbywa się wiosną. Zrób to w małym pojemniku, lekko dodaj ziemię. Zimą trochę zakrywają.

Rośliny sadzone tą techniką zaczną kwitnąć w 5-7 roku.

Inną metodą jest nasiona. Są to te same cebulki, ale tworzące się w kątach liści. Algorytm wygląda następująco:

1. Kiedy liście opadają, nasiona wpadają do ziemi i kiełkują do następnego roku.
2. Wiosną w pobliżu kwiatu wykluwają się kiełki o słabych korzeniach.
3. Rok później na kiełkach pojawi się jeden liść.
4. W wieku 3 lat dojrzała roślina zaczyna tworzyć łodygę.
5. W piątym roku pojawi się kwiat.

Biorąc pod uwagę tak długie dojrzewanie, nie dziwi fakt, że średnia długość życia byliny wynosi 22 lata.Natychmiast po dojrzewaniu nasiona należy zebrać, przetrzymywać zimą w temperaturze –2 ° С, wiosną - w temperaturze +20 ° С. Następnie zasiej w skrzynkach na sadzonki, aw maju posadź w ziemi.

Funkcje pielęgnacyjne

Dbają o rosnącą uprawę, przeprowadzając na czas podlewanie i wykonując niezbędny opatrunek wierzchni. Ponieważ roślina uwielbia wilgoć, podlewanie należy wykonywać zawsze, gdy wierzchnia warstwa gleby wyschnie. Podlewanie odbywa się wyłącznie u nasady, upewniając się, że wilgoć wnika na wystarczającą głębokość.

Nawozy dodaje się kilka razy w sezonie:

• na wiosnę - mineralny;
• podczas pączkowania - fosforowy;
• jesienią - fosfor-potas.

Humus w ściółce może zastąpić górny opatrunek. Ze względu na podwyższoną mrozoodporność nie jest konieczne przykrywanie krzewu na zimę. Ale w regionach północnych lepiej jest chronić młode sadzonki poprzez ściółkowanie upraw warstwą liści, gałęzi świerkowych.

Choroby i szkodniki kultury

Lily Curly jest odporna na większość chorób. Ale w przypadku naruszeń techniki rolniczej, w szczególności - nadmiaru wilgoci i niewystarczającej wentylacji, cebulki zaczynają gnić, liście pokrywają się brązowo-szarymi plamami (botrytis).

Chorobie łatwiej jest zapobiegać upewniając się, że miejsca sadzenia nie są zalewane, a czasami rozluźniając glebę. Jednak w porze deszczowej mimo starannej pielęgnacji mogą pojawić się dolegliwości grzybicze, dlatego trzeba znać metody walki.

1. Szara zgnilizna (botrytis). Jest leczony ogólnoustrojowymi fungicydami, takimi jak „Skor”, „Topaz”. Fitosporin nadaje się do profilaktyki.
2. Lilia latać. Dotkniętej rośliny nie można wyleczyć. Pomocne są tylko terminowe środki zapobiegawcze, to znaczy od maja uprawy są opryskiwane środkiem owadobójczym, na przykład „Aktara”.

Aby zapobiec chorobom grzybiczym, przeprowadza się również kompleksowe opryskiwanie preparatami „Fundazol”, „Oxyhom” lub „Fitosporin”. Przetwarzanie odbywa się etapami:

• pierwszy - na wiosnę z pojawieniem się kiełków;
• drugi - po 3-4 tygodniach;
• trzeci (jeśli deszcze nie ustaną) - za miesiąc.

Uprawa może być zaatakowana przez szkodniki. Najbardziej niebezpieczne dla gatunku są chrząszcze liliowce („strażacy”). Chrząszcze jedzą młode pędy, składają larwy, które ostatecznie zamieniają się w dorosłe osobniki. Przeciw szkodnikom można stosować środki owadobójcze „Iskra”, „Inta-Vir” itp.

Kwiatowe loki cara w projektowaniu krajobrazu

Saranka bardziej nadaje się do dekoracji ogrodów i domków letniskowych, trudno ją znaleźć na miejskich klombach. Tłumaczy się to zdolnością byliny do szybkiego wzrostu, przechwytywania otaczającej przestrzeni i tłumienia sąsiednich upraw. Dlatego polecane są królewskie loki:

• na pojedyncze rabaty kwiatowe;
• w sąsiedztwie drzew i krzewów owocowych;
• w połączeniu z krzewami róż, tęczówki, piwonii.

Lily Kudrevataya sadzi się nie tylko ze względu na piękno i egzotykę, ale także ze względu na jej korzystne właściwości. Biorąc pod uwagę, że roślina znajduje się w Czerwonej Księdze, sadzenie bylin na terenie ogrodu pozwoli ogrodnikowi wnieść wkład w odrodzenie kultury.