Róża herbaciana - pachnące piękno w ogrodzie i w domu

Historia pochodzenia

Pierwsza róża herbaciana, która przybyła do Europy z Chin, była żółta. Stało się to na początku XIX wieku, a różowe róże przybyły później z Indii Wschodnich. Hodowcy skrzyżowali te dwa rodzaje łagodnych roślin południowych z różami francuskimi - tak zaczęła się nowoczesna odmiana odmian i rodzajów hybrydowych róż herbacianych.

Zapach chińskich róż podobno przypomina zapach świeżych liści herbaty, stąd nazwa. Róże przywożono wraz z herbatą na statkach, które nazywano „clipsami do herbaty”, być może dlatego taka nazwa się przyjęła. A może dlatego, że półotwarty kwiat ma kształt chińskiej miseczki do herbaty. Tak czy inaczej, ale płatki tego konkretnego gatunku z całej licznej rodziny można dodać do herbaty, inne róże nie są uważane za jadalne. Od dzieciństwa znamy smak niezwykle pachnącego płynnego różowego dżemu z cienkimi, lekko gumowatymi płatkami, które dodawaliśmy do lodów lub herbaty, polewaliśmy je naleśnikami i naleśnikami.

Tradycyjna medycyna zaleca zbieranie płatków z półotwartych kwiatów o świcie, kiedy ich aromat jest najsilniejszy, wysychają lub gotują się. Przygotowuje się z nich herbaty, napary i wywary, które mogą poprawić funkcjonowanie układu nerwowego i pokarmowego, oczyścić organizm z toksyn, poprawić formułę schronienia, wzmocnić odporność.

Z płatków korzystają nie tylko szefowie kuchni, kosmetolodzy przygotowują z nich specjalne preparaty do pielęgnacji skóry i włosów. Woda różana, stosowana do kąpieli czy mycia, przyczynia się do zachowania młodości, nadaje wspaniały aromat, jest afrodyzjakiem. Płatki róż zawierają nie tylko witaminy C, D, E, PP, ale także ważne pierwiastki (wapń, żelazo), żywice, garbniki, kwasy, olejki eteryczne. Brytyjczycy wierzą, że róża herbaciana powinna rosnąć tam, gdzie pije się herbatę, abyś mógł cieszyć się jej wyglądem i poprawiać swoje zdrowie wdychając jej aromat.

Opis wideo"

Z filmu dowiesz się wielu ciekawych rzeczy na temat tego rodzaju róż.

Opis botaniczny

Krzew róży herbacianej może być dość zwarty lub rozłożysty i bujny, o wysokości od 50 cm wzwyż i szerokości od jednego do dwóch metrów. Występują róże pnące z pędami o długości ponad 2 metrów. Łodygi róż tego gatunku są cienkie, ale mocne, dumnie niosą nie tylko pojedyncze podwójne kwiaty o około 60 płatkach, ale całe kwiatostany, które mogą składać się z 6 pąków. Średnica w pełni kwitnącego kwiatu sięga 10-12 cm, pąki są okrągłe, jak piwonie lub wydłużone z wydłużonymi spiczastymi płatkami. Kwiaty w różowych odcieniach uważane są za klasyczne, żółte pręciki widoczne są wewnątrz w pełni kwitnącego kwiatu.

Ciemnozielone, gęste, skórzaste liście mają prawidłowo owalny kształt, a nawet ząbki wzdłuż krawędzi, wyglądają bardzo dekoracyjnie, nawet jeśli na krzaku nie ma kwiatów, nadal wygląda pięknie ze wszystkich stron dzięki wdzięcznym gałązkom i liściom umieszczonym w różnych płaszczyznach.Owoce przypominają dziką różę, jesienią nabierają koloru czerwonego lub pomarańczowego i na swój sposób ozdabiają krzew.

Wzdłuż dróg i na obrzeżach lasów dziką różę herbacianą wciąż można znaleźć w Chinach, Wietnamie, Tajlandii, Birmie. Istnieją tylko 4 jego odmiany, które mają tendencję do zanikania. Ta południowa sissy boi się zimna, warunki pogodowe w Europie, jak półtora wieku temu, jej nie odpowiadają. Minęło wiele lat, a wytrwałość zakochanych w niej hodowców, aby nastąpiła aklimatyzacja, pojawiły się gatunki i odmiany, które można uprawiać nawet w warunkach naszych surowych zim.

Cechy nowoczesnej hybrydowej róży herbacianej

Nowoczesne hybrydowe róże herbaciane zachwycają swoją różnorodnością – aż trudno uwierzyć, że wszystko zaczęło się od klasycznych różowo-żółtych kwiatów. Dziś można wybierać różne odcienie czerwieni, różu, żółci, bieli, błękitu, zieleni, są róże czarne i brązowe, są wspaniałe odmiany o podwójnej barwie lub takie, które zmieniają kolor w miarę rozwoju. Wielkość luksusowych kwiatów podwójnych i półpełnych waha się od 6 do 18 cm, ich płatki mają różne kształty. Wzrost krzewów i długość pędów od 30 cm do 2,5 m. Uprawiane są odmiany krzewiaste, pnące i standardowe.

Hodowcy starali się opracować odmiany odporne na choroby, które nie boją się szkodników i tolerują niewielkie przymrozki. Hybrydowe róże herbaciane są uważane za ciepłolubne, ale nauczyły się je uprawiać na środkowym pasie, są specjaliści, którzy uprawiają je nawet za kołem podbiegunowym na otwartym polu, co oczywiście wymaga pewnego wysiłku. Krzyżując klasyczną różę herbacianą z powtarzającymi się odmianami, hodowcy dali nam możliwość cieszenia się pięknem ich kwitnienia przez całe lato.

Agrotechnika

Przynajmniej jedną z wielu odmian tego pachnącego piękna można znaleźć w prawie każdym letnim domku. Aby zadowolić ją zdrowym wyglądem, stwarzają jej komfortowe warunki, doprowadzając glebę do pożądanego stanu, spulchniając i ściółkując ziemię, podlewać, karmić, ciąć, chronić przed szkodnikami i chronić przed chorobami, kryć na zimę.

Róża herbaciana woli dużo światła słonecznego, ale nie lubi przegrzewania się gleby, płatki, a nawet liście mogą tracić kolor, odpadać, jeśli upał trwa zbyt długo.

Jeśli na poziomie korzeni utworzy się stagnacja wody, pojawi się niebezpieczeństwo ich rozpadu, a brak wilgoci spowoduje, że róża zakwitnie mniej, kwiaty staną się małe. Dlatego hodowcy kwiatów sadzą go na otwartym miejscu, ale chronią go przed północnym wiatrem, regularnie podlewają, ale nie więcej niż wymaga tego głęboko położony system korzeniowy. Gdy temperatura powietrza wzrasta powyżej +25 stopni, róża jest zacieniona, podlewana, aby ją schłodzić, a ziemia wokół jest ściółkowana, chroniąc ją przed przegrzaniem.

Róża dobrze reaguje na płynne nawożenie, które przeprowadza się dopiero po podlaniu. Wiosną i na początku lata róża z wdzięcznością przyjmuje nawożenie azotem, co pomaga jej intensywnie rosnąć, a bliżej jesieni preferowany jest fosfor potasowy, który pomoże uzyskać siłę do zimowania. Aby roślina mogła przygotować się na zimę, karmienie zatrzymuje się na początku jesieni, kilka owoców może dojrzewać - więc łatwiej jest przejść do okresu uśpienia.

Na zimę róże są spud, pokryte świerkowymi gałęziami i suchymi liśćmi, nad nimi wznosi się rama, a na górze pokryta lutrasilem. To schronienie jest dobre, ponieważ w razie potrzeby możesz przewietrzyć roślinę. Pędy są przygięte do ziemi, ale nie powinny leżeć na niej, pod nimi kładzie się świerkowe gałązki, deski lub inny wodoodporny materiał. Wilgoć pod osłoną może zabić roślinę.

Jesienią i wiosną przeprowadza się przycinanie, formując lub odmładzając krzew, przycinanie sanitarne odbywa się przez cały sezon. Wiele odmian ma dzikie pędy, które należy usunąć na czas, aby pełna wdzięku róża nie zamieniła się w dziką różę.

Przestrzegając podstawowych zasad agrotechnicznych, możesz cieszyć się długim bujnym kwitnieniem zdrowych krzewów róż przez cały sezon i przez wiele lat z rzędu.

Opcja ogrodowa

Do sadzenia sadzonek gleba jest wcześniej przygotowywana w jasnym miejscu wybranym dla róży. Ziemię wykopuje się na głębokość bagnetu łopatowego, dodaje się próchnicę, kompost, superfosfat i sól potasową. Jeśli gleba jest kwaśna, dodaj wapno, mąkę dolomitową lub przynajmniej popiół drzewny. Następnie podlewamy i odstawiamy do posadzenia. Jeśli ziemia jest ciężka, to podczas kopania wprowadza się piasek i torf, jeśli jest zbyt piaszczysta, wprowadza się suchą glinę. Do sadzenia wiosennego strona przygotowywana jest jesienią, a do sadzenia jesiennego - latem lub nawet wiosną.

Wiosną sadzenie odbywa się, gdy ziemia wystarczająco się rozgrzeje, a jesienią - kilka tygodni przed mrozem. Korzeń rośnie głęboko, więc róża nie lubi przesadzania, dlatego miejsce należy wybrać starannie, aby nie trzeba było go później zmieniać. Zaleca się namoczyć korzenie przed sadzeniem, można je nawet zanurzyć w zacierze gliniano-gnojowym, aby nawozy dodawane do dołu do sadzenia ich nie spaliły. Szyjka korzeniowa powinna znajdować się 2-3 cm poniżej poziomu gruntu.

Młodą sadzonkę podlewa się co tydzień, dorosły krzew - raz na dwa tygodnie. Ziemia wokół krzaków musi być spulchniona i mulczowana, chwasty należy usunąć. Róża dobrze reaguje na karmienie roztworem gnojowicy lub ptasich odchodów. W celu zapobiegania chorobom grzybiczym należy upewnić się, że krzew jest dobrze wentylowany i nie staje się zbyt gęsty, w razie potrzeby spryskuje się go wywarem (lub naparem) z dziurawca, pokrzywy, skrzypu, sproszkowanego kruszony popiół drzewny, który pomaga chronić przed szkodnikami.

Wraz z nadejściem mrozu róże z pewnością wyrosną, zakryją się, wznosząc nad nimi cały „dom”.

Opcja pokoju

Istnieją średniej wielkości rodzaje róż, które można uprawiać w domu. Umieszczono je na oknie, najlepiej na wschodzie, aby było wystarczająco dużo światła, ale nie za gorąco. W lecie można wynieść doniczkę na balkon, ale temperatura powietrza nie powinna przekraczać +25 stopni, a krzak trzeba będzie osłonić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

W domu różę podlewa się częściej niż na ulicy, zwykle robią to co tydzień, gliniana grudka nie powinna wysychać, ale nie należy również dopuścić do stagnacji wody. Top dressing musi być przeprowadzany regularnie, ponieważ doniczka znacznie ogranicza nie tylko objętość ziemi, ale także ilość składników odżywczych.

Są zadowoleni z okresu uśpienia, który nie jest tak długi, jak ich bracia na otwartym polu, po prostu ograniczają podlewanie, są przenoszeni do pomieszczenia o temperaturze około +5 stopni. Roślina może nawet nie zrzucić liści, a następnie odłożyć ją w jasne i ciepłe miejsce, odciąć, wznowić regularne podlewanie i karmienie, stymulując różę do wzrostu i kwitnienia.

Rozeta może kwitnąć nawet zimą, jeśli zapewnimy jej długie godziny dzienne, uzupełniając ją świetlówkami. W domu, szczególnie zimą podczas ogrzewania, powietrze staje się zbyt suche, aby przędziorek nie przeszkadzał krzakowi, należy umieścić garnek na tacy z mokrymi kamieniami lub umieścić w pobliżu wodę w celu odparowania. W mieszkaniu można również stworzyć warunki do długiego bujnego kwitnienia i wygodnego życia pachnącego piękna.

Film o lądowaniu

Z filmu dowiesz się, jak prawidłowo sadzić te kwiaty.