Jak stosować nawóz Azofosku do ziemniaków?

Trudno przecenić rolę nawozów mineralnych w uprawie dobrych zbiorów ziemniaków. Jedną z najpopularniejszych i najskuteczniejszych wśród nich jest azofoska, która zawiera pierwiastki niezastąpione dla wzrostu kultury: fosfor, azot, potas i siarkę. Poniżej zostanie szczegółowo omówione, jak stosować nawóz Azofosku do ziemniaków.

Spotkanie

Dzięki doskonale zbilansowanemu składowi Azofosk jest w stanie w pełni zaspokoić potrzeby żywieniowe rosnących ziemniaków. Pomaga to zwiększyć siłę systemu korzeniowego i ogólnie aktywować wzrost. Ogólne działanie wzmacniające nawozu sprawia, że ​​krzewy są bardziej odporne na różne niekorzystne warunki atmosferyczne, takie jak mróz czy susza. Po zastosowaniu azofoski, która jest wygodna w stosowaniu zarówno jako nawóz główny, jak i dodatkowy, ziemniak zyskuje ochronę przed wieloma chorobami. Dzięki temu znacznie zwiększa się plon końcowy, a minerały uzyskane z nawożenia podnoszą wartość odżywczą bulw. Kolejną przydatną cechą azofoski jest możliwość wydłużenia trwałości produktu końcowego - zapobiegnie to gniciu ziemniaków. Stosując go raz, można uzyskać odżywioną glebę na długi czas, ponieważ Azophoska praktycznie nie jest podatna na opady atmosferyczne i jest utrzymywana przez glebę przez długi czas.

Oprócz pozytywnego wpływu na sadzenie, azofoska do ziemniaków jest niezwykle wygodna w użyciu, całkowicie rozpuszczalna w wodzie, a granulki nie sklejają się podczas przechowywania. Należy jednak pamiętać, że okres, w którym lek zachowuje swoje właściwości, jest raczej krótki, dlatego nie ma sensu zaopatrywać się w Azophos przez długi czas. Kolejnym negatywnym punktem, który objawia się podczas jego stosowania, jest tworzenie się azotanów w uzdatnionej glebie. Nie zapominaj również, że pomimo swojej ogromnej przydatności dla ziemniaków azofoska należy do trzeciej klasy zagrożenia, dlatego należy obchodzić się z nią ostrożnie i przestrzegać zalecanych warunków przechowywania, aby uniknąć zapłonu.

Podanie

Nawóz zyskał szczególne uznanie ze względu na swoją wszechstronność. Azofoska do ziemniaków jest skutecznie stosowana na każdej glebie. Mimo to istnieją konkretne zalecenia dla każdego gatunku z osobna. Gleba darniowo-bielicowa wymaga nawożenia wiosną, ponieważ jesienne zastosowanie będzie mniej skuteczne. Czarnoziem w równym stopniu zaakceptuje zarówno jednorazowe, jak i frakcyjne stosowanie azofoski pod ziemniaki, a nawadnianie na glebach kasztanowych i szarej glebie poprawi jakość aplikacji.

Bardzo ważne jest prawidłowe określenie czasu i ilości aplikacji azofoski dla wydajności witryny. Zwykle zaleca się stosowanie nawozu w ilości 20 g na 1 m2. Aby zwiększyć efektywność żywienia, podczas sadzenia zaleca się wyłożenie do 4 g azofoski w każdej studzience.

Azofoska może być również używana do aplikacji dolistnej, do sezonowego opatrunku. W tym ostatnim przypadku stosuje się go w małych dawkach, rozpuszczając do 2 łyżek stołowych w 10 litrach wody. Przy zaprawianiu jesienno-letnim możliwe jest również stosowanie nawozu w postaci nierozcieńczonej, ale tylko przy dużej wilgotności gleby. W obu przypadkach należy zminimalizować kontakt preparatu z korzeniami krzewów ziemniaczanych.

Jedyną różnicą między nimi jest obecność pewnej ilości siarki w tym ostatnim. Mimo to ich wpływ na ziemniaki jest taki sam. Ale lek o podobnej nazwie „nitroammofos” znacznie różni się od wymienionych nawozów, ponieważ nie zawiera potasu. Ogranicza to zakres jego użycia. Wybierając nawóz mineralny warto zwrócić większą uwagę i nie mylić tych pozornie podobnych preparatów.

Kolejnym dobrym nawozem, który może zastąpić Azofoskę, jest Ammofoska. Oprócz głównych pierwiastków zawiera również siarkę. Dodatkowym składnikiem jest magnez. Charakterystyczną cechą leku jest możliwość używania go w pomieszczeniach. Nitrofoska, w przeciwieństwie do swoich odpowiedników, nie zawiera siarki i jest łatwo wypłukiwana z gleby, dlatego nie może pochwalić się czasem działania.

Wideo „Nawozy mineralne do dokarmiania korzeniowego i dolistnego”

Film opowiada o rodzajach nawozów mineralnych, ich przeznaczeniu i funkcjach aplikacji.